می توان آبشار شوی را در کنار آبشارهای زرد لیمه و بیشه از زیباترین آبشارهای ایران دانست و به نظر حقیر، آبشار شوی زیباترین آبشار ایران است. این آبشار از نظر موقعیت جغرافیایی در مرز لرستان و خوزستان واقع شده است و هر کدام از درودی های استان لرستان و دزفولی های استان خوزستان این آبشار را متعلق به خودشان می دانند. کارشناسانی که در این باره اظهار نظر کرده اند، نظرات متفاوتی دارند. در هر حال آنچه که مهم است این است که این آبشار فوق العاده زیبا در کشور عزیزمان قرار دارد و اینکه در لرستان واقع شده یا دزفول فرق چندانی ندارد. 

هرچند گزارش دقیقی از ابعاد آبشار منتشر نشده است اما به نظر می رسد ارتفاع آبشار از سرچشمه تا رودخانه حدود 80 متر و عرض آبشار حدود 70 متر است. حجم آب خروجی آبشار در فصول مختلف سال متفاوت است و در فصل بهار به حداکثر خود می رسد. در دامنه کوه و خروجی آبشار غاری وجود دارد که طول آن نامشخص است. افراد محلی می گویند که این غار کیلومترها طول دارد. هرچند اکیداً توصیه می شود بدون ابزار و ادوات غارنوردی و آشنایی به اصول آن وارد غار نشوید. مبداء خروجی آب از کوه، سراشیبیِ مرطوب و خطرناکی دارد. چندین مورد سقوط منجر به فوت در این قسمت گزارش شده است. در بدنه آبشار نیز خروجی های متعددی وجود دارد که آب با فشار از آنها خارج می شود. در پایین بخش عمودی آبشار، آب بصورت پله پله تا کف رودخانه جریان دارد. این بخش پوشیده از خزه است. برای رسیدن به زیر آبشار لازم است دو بار از عرض رودخانه عبور کنید. اگر وقت کافی دارید، برای دقایقی هم شده به زیر آبشار بروید. لذتِ رسیدن به زیر آبشار، صدای مهیب آبی که از بالای سر روی شما می ریزد، وزش باد و مناظر زیبای روبرو دریچه جدیدی از لذت طبیعت گردی را به روی شما باز خواهد کرد

.

دریاچه گهر ملقب به نگین زاگرس  حدود 150سال پیش درنتیجه یک زمین لرزه یزرگ ودراثر جنبش گسل اصلی زاگرس درقلب رشته کوه اشترانکوه تشکیل شده است ومنبع اصلی آب آن چشمه های کف دریاچه وآب ورودی حاصل از ذوب برف قلل اشترانکوه از سمت شرقی آن میباشد.

دریاچهٔ گهر زیستگاه مناسبی برای آبزیان و دیگر حیوانات وحشی است. منطقه حفاظت شده اشترانکوه با حیات وحش متنوع شامل حیواناتی است از قبیل بز، قوچ، آهو، کل، پلنگ، گرگ، گراز، خرس قهوه‌ای،کفتار، روباه، شغال، خرگوش و انواع پرندگان مانند عقاب، کبک، شاهین، تیهو و آبزیان مانند مارماهی، لاک پشت، قورباغه و ماهی قزل آلای رنگین کمان و خال قرمز در این دریاچه زیست می‌کنند.

نکات مهم درسفربه دریاچه گهر:

1-بهترین فصل اواخر اردیبهشت ماه میباشد که البته شبهایش کمی سرد است.

2-جهت عزیمت به گهرازسمت الیگودرزحتما ازماشین شاسی بلند یا نیسان یا مینی بوس استفاده نمایید.

3-تااواسط خرداد ماهیگیری ممنوع است وپس ازآن اخذ مجوز ازمحیط بانی سمت غرب دریاچه الزامی است.

4-جهت اسکان سمت غرب دریاچه دارای نگهبان وبرق وسکوی چادرزدن میباشدوامنیت بهتری دارد.

5-دیدن ستاره هارادرآسمان گهرفراموش نکنیدچون بسیار زیبا هستند.

6-جهت حفظ زیبایی دریاچه حتی الامکان آشغالهای خودرابسوزانید.

7-اززیبایی طبیعت لذت ببرید ولی آن را تخریب نکنید.

این مجموعه آبشار در ۲۷ کیلومتری (۱۷ مایلی) شمال و شمال غرب بوفالو و ۱۲۱ کیلومتری (۷۵ مایلی) جنوب و جنوب شرق تورنتو، میان دو شهر دوقلوی نیاگارا فالز (انتاریو) و نیاگارا فالز (نیویورک) قرار دارد. در ادامه بیشتر با این آبشار آشنا میشویم:

این آبشار بر روی رود نیاگارا جای دارد و آب دریاچهٔ ایری را زهکشی می‌کند و به دریاچهٔ انتاریو می‌ریزد. این آبشارها روی هم رفته بالاترین سرعت جریان در میان تمام آبشارهای جهان را دارند. بلندی این آبشار بیش از ۵۰ متر (۱۶۵ پا) است. آبشار نعل اسبی با توجه به ارتفاع سقوط آب و شدت جریان، قوی‌ترین آبشار در آمریکای شمالی است.در زمان پُرآبی بیش از ۱۶۸ هزار مترمکعب و در حالت عادی نزدیک به ۱۱۰ هزار مترمکعب آب در دقیقه از این آبشار سرازیر می‌شود.

ویژگی نیاگارا

بلندی آبشار نعل اسبی ۵۳ متر است درحالی که بلندی آبشار آمریکایی میان ۲۱ تا ۳۰ متر تغییر می‌کند. این به دلیل وجود صخره‌های بزرگ در بستر آن است. پهنای آبشار نعل اسبی نزدیک ۷۹۰ متر و پهنای آبشار آمریکایی ۳۲۰ متر است. روی هم رفته مسافت میان دورترین بخش آمریکایی تا دورترین بخش کانادایی آبشار ۱۰۳۹ متر است.

حجم آب سرازیر شده در فصل‌های پرآب می‌تواند تا ۵۷۰۰ مترمکعب در ثانیه هم برسد. شدت جریان آب با تراز آب در دریاچه ایری نسبت مستقیم دارد و این مقدار معمولاً در پایان بهار و آغاز تابستان در اوج خود قرار دارد. در طول تابستان ۲۸۰۰ مترمکعب در ثانیه، آب از آبشار سرازیر می‌شود که نزدیک به ۹۰ درصد آن از آبشار نعل اسبی می‌گذرد که آب این آبشار با کمک یک سرریز قابل جابجایی به سوی دستگاه‌های تولید برق هدایت می‌شود. شدت آب سرآزیری از این آبشار در هنگام شب و در فصل زمستان که شمار گردشگران کمتر است، به نیم کاهش می‌یابد و به ۱۴۰۰ مترمکعب در ثانیه می‌رسد. از سال ۱۹۵۰ بر پایهٔ عهدنامهٔ نیاگارا، میزان آب نیاگارا مدیریت می‌شود، که این مدیریت از سوی انجمن بین‌المللی نظارت نیاگارا (Inteational Niagara Board of Control) یا (IJC) صورت می‌گیرد.

رنگ سبز آب آبشار محصول حل شدن نزدیک به ۶۰ تن بر دقیقه از خاک بسیار ریز و نمک در آب است که در اثر نیروی فرسایشی رودخانهٔ نیاگارا تولید می‌شود. نرخ فرسایش در این منطقه نزدیک به ۳۰ سانتیمتر در سال است که البته در دوره‌ای به میانگین ۹۱ سانتیمتر در سال هم رسیده بود. برآورد می‌شود که تا ۵۰۰۰۰ هزار سال دیگر حتی اگر با همین نرخ کاهش یافته، فرسایش ادامه داشته باشد ۳۲ کیلومتر باقی‌مانده تا دریاچهٔ ایری از بین برود و دیگر اثری از آبشار باقی نماند.

منشأ نیاگارا
دلیل پدیداری آبشار نیاگارا به ۱۰۰۰۰ سال پیش و عصر یخبندان ویسکانسین باز می‌گردد این همان نیروی است که دریاچه‌های بزرگ آمریکای شمالی و رود نیاگارا را پدید آورد. همهٔ این پدیده‌های طبیعی در اثر یک عصر یخبندان شکل گرفته‌اند، در این دوران با کنده شدن زمین، راه برخی رودخانه‌ها عمیق تر شده و دریاچه‌ها پدید آمده‌اند همچنین با جمع شدن زباله‌های حاصل از یخبندان (مانند رسوب و صخره‌های کنده شده) راه آب بقیه بسته شده و آب در آن ناحیه جمع شده است. برخی دانشمندان فکر می‌کنند که احتمالاً در این منطقه، در محل کانال ولاند یک دره وجود داشته که با رسوب و صخره‌های کنده شده در دوران یخبندان، پُر شده است.

نظریه‌های گوناگونی پیرامون منشا نام این آبشار وجود دارد. بروس تریگر، باستان شناس کانادایی گفته است که نام «نیاگارا» از نام شاخه‌ای از بومیان آن منطقه که «نیاگاگارگا» نام داشتند، گرفته شده است. نام این بومیان بر روی نقشه‌های فرانسوی مربوط به دهه‌های آخر سدهٔ ۱۷ میلادی آمده است.اما پژوهشگر دیگری به نام جورج ریپی استوارت می‌گوید نام این آبشار از نام شهر کوچکیایروکوایی به نام «اونگنیاهرا» به معنی «جایی که زمین به دو نیم می‌شود» گرفته شده است.همچنین پژوهشگر دیگری به نام Henry Schoolcraft گزارش می‌کند که نام نیاگارا به معنی «گردن» است و در آغاز این نام به گلوگاه سرزمین میان دریاچه‌های ایری و اونتاریو، نسبت داده می‌شده است و عبارت onyara به معنی گردن او است.

نخستین توصیفات به جای مانده از آبشار که شاهدان عینی نوشته‌اند به بازدید ساموئل دو شامپلن در سال ۱۶۰۴ باز می‌گردد که در دوران شناسایی کانادا اعضای گروهش از صحنهٔ دیدنی آبشار برای او تعریف کرده بودند او پس از بازدید دیده‌هایش را در خاطرات روزانه‌اش ثبت می‌کند. نخستین توصیف علمی از آبشار مربوط به طبیعت شناس فنلاندی-سوئدی است که در آغاز سدهٔ ۱۸ میلادی ارائه شده بود.

در سدهٔ ۱۸ میلادی گردشگری کم‌کم گسترش یافت تا اینکه در میانهٔ این سده، گردشگری صنعت اصلی این منظقه شد. ژروم برادر ناپلئون بناپارت به همراه تازه عروسش در سدهٔ ۱۹ میلادی به بازدید این منطقه رفت.در ۱۸۳۷ در جریان رویداد کارولین یک کشتی مهمات شورشی‌ها به نام کارولین سوزانده شد و به بالای آبشار فرستاده شد. در مارس ۱۸۴۸ به دلیل جمع شدن یخ‌ها، راه آبشار بسته شد و به مدت ۳۰ تا ۴۰ ساعت هیچ آبی از آن نگذشت درنتیجه توربین‌های برقی از کار افتاد و کارخانه‌ها همه دست از کار کشیدند.

در این متن قصد دارم برخی از حیوان های درحال انقراض و منقرض شده را به شما معرفی کنم تا شاید روزی؛ کلمه ی انقراض حیوان  از بین رفته و دیگر معنایی نداشته باشد. امیدوارم حتی به اندازه بسیار کمی هم در این امر تاثیر داشته باشم.

شیر ایرانی (منقرض شده)

شیر از نیرومندترین و مشهورترین پستانداران ایران و جهان، مدتی است که نسلش در سرزمین ایران از میان رفته است.به امید به اینکه با هوشیاری و آگاهی نگذاریم که چنین سرنوشتی برای سایر گونه های جانوری ایران رقم زده شود.

موهای کوتاه، رنگ بدن زرد و بدون لکه از مشخصات این شیر بود. شیر نریال نسبتاً کوتاهی (در مقایسه با زیر گونه آفریقایی ) با موهای سیاه و زرد دارد. دم شیر ایرانی بلند با دسته ای از موهای سیاه در انتهای آن است.اندازه طول سر و تنه ۱۵۰ تا ۱۹۰ سانتی متر، دم در حدود ۱۰۰ سانتی متر و وزن آن ۱۵۰ تا ۲۵۰ کیلوگرم می باشد. شیر ایرانی در مناطق جنگلی؛ بوته زارها و علفزارهای نزدیک به آب واقع در نواحی جنوب زاگرس و خوزستانیافت می شده است. 
شیرها از نظر ویژگی فیزیکی و رفتاری شباهت زیادی به سایر گربه سانان دارند؛ سر کوچک ، پوزه کوتاه ، گوشهای نسبتاً کوچک و چشمهای درشت از جمله این ویژگیها هستند. دستها پنج انگشت و پاها چهار انگشت دارند که به ناخن های بلند و تیزی ختم می شوند. بالشتک های کف دست و پا به آنها کمک می کند که به آرامی به طعمه خود نزدیک شوند. سبیلها به عصب ارتباط دارند و برای عبور از زیر یا کنار مواقع بویژه در شب اهمیت دارند.آنها حیواناتی شب گرد هستند و از حس بویایی قوی برخوردارند.حس شنوائی آنها بسیار قوی ولی حس بویائی متوسطی دارند به همین دلیل بر خلاف سگ سانان کمتر بواسطه بوئیدن طعمه خود را تعقیب می کنند.

شیرها طعمه خود را از طریق کمین کردن در مسیر پستانداران و پرش ناگهانی و دویدن صید می کنند شیرها بصورت اجتماعی زندگی می کنند و قلمرو خود را بوسیله ادرار، مدفوع و خراشیدن درختان متمایز می کنند. در فصل جفت گیری شیر نر و ماده در کنار هم دیده می شوند.
تا سال ۱۳۲۲ ، دسته های ۲ تا ۵ تایی شیر ایرانی در بیشه زارهای جنوب شوش دیده می شده است. ولی از سال ۱۳۲۱ خورشیدی که آخرین شیر ایرانی در شمال غربی دزفول شکار شده است ، اطلاعات دیگری مبنی بر مشاهده این حیوانات ثبت نشده است. اگر چه بواسطه شکار ، طعمه های مسموم ، قطع درختان جنگلی و… اکثر زیستگاههای طبیعی شیر ایرانی در ایران از میان رفته است اما زیرگونه ای از آن همچنان در قرق جنگلی « گیر» در شمالغربی هندوستان به حیات خود ادامه می دهد.
متاسفانه شیر ایرانی که نقش آن زمانی نماد هویت ملی و زینت بخش پرچم کشور ایران بوده است امروز چنان از سوی ایرانیان با بی مهری مواجه شده است که علاقمندان شیر در هندوستان به خود اجازه داده اند تا نام علمی شیر ایرانی را از Panthera Leo Persica به شیر هندی Panthera Leo Indiaca تغییر دهند.

ببر ایرانی (ببر مازندران) (منقرض شده)

ببر ایرانی یا ببر مازندران در جنگلهای مازندران می زیسته که به ببر ایرانی شهرت داشته و امروزه نابود شده است . آخرین ببر که در مازندران به آن شیر سرخ می گفتند در سال۱۳۳۸ ه ش در جنگل گلستان ٬ در منطقه گرگان ٬ به دست یک شکارچی محلی شکار شد.
از ببر مازندران تنها یک نقاشی رنگی و چند عکس و چند پوست بجا مانده است . عکسها و پوستها نشان می دهند که رنگ ببر مازندران از ببر بنگال روشنتر ٬ و تا
اندازه ای نارنجی مایل به قرمز و نوارهای عرضی آن باریکتر و منظمتر و به تعداد بیشتر بوده است . موهای بدن ببر مازندران بلندتر و پرپشت تر از ببر بنگال و کوتاه تر از ببر سیبری و جثه آن بزرگتر از ببر بنگال و کوچکتر از ببر سیبری بوده است . ببر مازندران مرال ٬ گراز ٬ شوکا ٬خرگوش ٬پرندگان ٬ خزندگان گربه وحشی و هنگام گرسنگی و کمبود غذا ٬ گاو و گاومیش اهلی شکار می کرد . شکار بی رویه ٬ خشک کردن نیزارها و مردابها برای کشاورزی ٬ باغداری و خانه سازی ٬ از میان رفتن جنگلهای جلگه ای سبب نابودی نسل ببر در ایران شده است.

یوز پلنک ایرانی (درحال انقراض)

طبق گفته کارشناسان یوز ایرانی که جزو تیره ای خاص از یوزپلنگ در غرب آسیاست رو به انقراض می باشد به طوری که طبق نظریه کارشناسان محیط زیست تخمین زده می شود کمتر از ۶۰ قلاده یوز ایرانی در تمام ایران زیست می کند. برای کسب آمار دقیقی از تعداد این نوع جانور نایاب دوربینهایی در محلهایی که احتمال حضور این جانور وحشی می رود کار گذاشته شده تا آمارگیری دقیقتری صورت گیرد.

پلنگ ایرانی (خطر انقراض)

هنگامی که نام پلنگ ایران (Persian Leopard) برده می شود منظور زیرگونه Panthera pardus saxicolor است. اعتبار این زیرگونه در سال های اخیر تایید شده است. اعضای این زیرگونه عمدتاً در ایران به سر می برند اما در ترکمنستان، قفقاز، تاجیکستان، ازبکستان، ارمنستان، بخشی از ترکیه، افغانستان و شاید کردستان عراق نیز حضور دارند. البته دامنه پراکنش کامل آن را به طور دقیق نمی دانیم زیرا به رغم آنکه پلنگ از بسیاری جهات جانوری مهم به شمار می آید، متاسفانه اطلاعات لازم درباره پراکندگی و تغییرات درون گونه ای آن وجود ندارد. فقط می دانیم گسترش جغرافیایی نسبتاً وسیعی دارد که ایران در مرکز آن قرار می گیرد اما محدود به ایران نمی شود. آن طور که رکوردهای شکارچیان نشان می دهد پلنگ ایران اگر بزرگترین زیرگونه نباشد یقیناً یکی از بزرگ جثه ترین زیرگونه های پلنگ در دنیا است. 
اتحادیه جهانی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی (IUCN) گاهی در فهرست سرخ خویش برای بعضی زیرگونه ها رتبه ای بالاتر از گونه مربوطه در نظر می گیرد، برای مثال گونه پلنگ را آسیب پذیر (vulnarable) و زیرگونه پلنگ ایرانی را در خطر انقراض (endangered) طبقه بندی می کند.

گربه پالاس (خطر انقراض)

نام این گربه نیز در لیست قرمز انقراض قرار گرفته است. 
به نسبت جثه اش از تمام گربه های دیگر موهای بلندتر و پرپشت تری دارد. به اندازه یک گربه اهلی اما از آن پرتر و دست و پاهایش کوتاه تر است. رنگ بدن او خاکستری روشن است که ممکن است به زردی یا قرمزی بزند. نوک موها سفید است که به آن ظاهری یخ زده می دهد. روی گونه های موهای بلند و دو نوار تیره واضح دارد. دارای سری گرد و پهن با گوش های خوابیده و کوچک در بیشترین فاصله از هم است. روی پیشانی خال های نامنظم دارد. در نیمه انتهایی پشت و روی پاها چندین نوار عرضی تیره دارد. چشم ها کاملاً رو به جلو هستند که نشان می دهد برای شکار وابسته به بینایی است و همین ظاهری جغدمانند به آن می دهد. مردمک چشمش برخلاف سایر گربه های کوچک به صورت دایره ای منقبض می شود. موی بلندش سازشی است برای زندگی در سرما و کوچک و پایین بودن گوش هایش برای آن است که در مناطق باز با پوشش گیاهی اندک کمتر دیده شود. به راحتی از صخره ها بالا می رود. تا ارتفاع ۴۸۰۰ متری دیده شده و به ندرت در نواحی جلگه ای حضور می یابد. تک زی و شب گرد است اما به هنگام غروب و صبح زود نیز فعال است. روز ها می خوابد و نقش و نگار و رنگبندی اش اجازه می دهد که به آسانی با محیط اطرافش یکی شود.زیرگونه ایرانی آن در تهدید است. در ایران تاکنون از مشهد و سرخس و خوش ییلاق شاهرود و نیز سواحل رود ارس در آذربایجان غربی گزارش شده است.

گوزن زرد ایرانی (خطر انقراض)

خطر انقراض نسل گوزن زرد ایرانی، دوست داران محیط زیست و حیات وحش را بشدت نگران کرده است. به گزارش سرویس حوادث ایسکانیوز، شوری آب جزیره اشک دریاچه ارومیه، پساب سمی شرکت‌های نفتی در چغازنبیل، تخریب زیستگاه‌ها در دشت ارژن و زباله‌های شهری و بیمارستانی بابل، از مهم‌ترین دلایل در خطر انقراض قرار گرفتن نسل گوزن زرد ایرانی به شمار می‌رود. گوزن زرد ایرانی شاخ‌های بلند و پهن، ۱۵۰ تا ۲۴۰ سانتی‌متر بدن و ۱۶ تا ۲۰ سانتی‌متر دم دارد.

این چند حیوان فقط بخشی از حیوانات منقرض شده و در حال انقراض در ایران بودند؛ ده ها حیوان دیگر هم وجود دراند که فقط به دلیل بی لیاقتی انسان ها و کار های های مخربشان در حال انقراض اند وحتی انقراض یافته اند. ما باید این طرز فکر غلط و فرهنگ بسیار زشت کشور خود را اصلاح کرده تا شاید بتوانیم کاری بکنیم که نسل های بعد هم بتوانند صدای زیبای بلبل ها را بشوند و لذت ببرند! 

امیدوارم این متن باعث شده باشد آگاهی شما از این حیوانات بالا تر رفته و سعی کنید بیشتر قدرآن ها را دانسته و از آن ها محافظت کنید.

فرض کنید وسط یک بیابان یا دشت ایستاده اید و به اطراف خود نگاه می کنید. چه می بینید؟ خاک بیابان ، شاید پستی و بلندهایی در دور دست، آسمان، کوهی که در مقابلتان است، رودخانه ای که از کنارتان عبور می کند، دریا یا دریاچه، یک جنگل. خلاصه یک یا چند تا از عناصر گفته شده را می بینید. در همان حال به زیر پای خود نگاه می کنید. مورچه ای راه می رود. سوسماری تند می لغزد، ممکن است سوسک هایی در رفت و آمد باشند. بوته های گوناگون ، خاربوته ها، شاید تعدادی درخت و غیره. و بعد بالای سرتان پرنده ای پرواز می کند ، عقابی در دور دست ها بال گشوده و کلاغی روی درختی نشسته. حتی خیلی چیز ها را هم نمی بینید!! مثل میکروب ها و قارچ هایی که در دل خاک مشغول فعالیت هستند.
وقتی دقیق تر نگاه کنید می بینید که در مقابل شما چندین مجموعه قرار دارد. هر یک از این مجموعه ها یک اکوسیستم یا نظام زیست بومی است.

نقشه زیست بومی جهان

اکو کلمه ای است که ریشه لاتین دارد و معنای آن لانه ، آشیانه ، زیستگاه یا بوم است. اکوسیستم هم یعنی مجموعه ای از موجودات که با هم و با فضای اطراف در ارتباطند. کوه با مجموعه گیاهان و حیوانات و موجودات ذره بینی تحت حمایت خود یک اکوسیستم است. جنگل نیز با تمام درختان و حیوانات و موجودات ذره بینی خود یک اکوسیستم است. دریاچه هم اکوسیستم است . هم در آن گیاه وجود دارد هم حیوان و هم پرندگان بر روی آن پرواز می کنند و شکار می کنند و زندگی می کنند، و زندگی و حیات همه آنها به یکدیگر و به فضا و هوا و نور و مواد شیمیایی موجود در آن بستگی دارد . شهر نیز یک اکوسیسم است که در آن همه عوامل فوق یافت می شود.

نوعی اکوسیستم دریایی

هر اکوسیستم ( که در فارسی به آن نظام زیست بومی می گوییم ) محیطی است که از بخش های غیر زنده – یعنی فضا و عناصر فیزیکی و شیمیایی مثل نمک و گوگرد و ازت و اکسیژن و غیره- و بخش های زنده – یعنی گیاهان و جانوران و میکروب ها و غیره- تشکیل شده است. همه این عوامل زنده و غیر زنده بر یکدیگر تاثیر دارند و انرژی و مواد غذایی به اشکال مختلف در بین آنها می چرخد. این گردش مواد بین عوامل مختلف را چرخه مواد یا چرخه غذایی نام گذاشته اند. همه این موجودات با هم و بافضای اطراف پیوند دارند و بدون هم نمی توانند زندگی کنند یا حداقل زندگی آنها بسیار مشکل می شود. اما چرا؟

جواب: غذا
در یک اکوسیستم همه موجودات با هم زندگی می کنند و غذا و مواد مورد نیاز هر یک به دیگری وابسته است. گیاهان از نور آفتاب و آب و موادی که از خاک می گیرند رشد می کنند. بعضی جانوران گیاهان را می خورند. برخی ریزه مانده گیاهان را ازروی زمین جمع می کنند و می خورند . بعضی شکارچی هستند و حیوانات دیگر را می خورند. برخی هم خرده غذاهای مانده شکارچیان را می خورند . انسان نیز هم گیاه می خورد و هم حیوان. خلاصه زندگی همه به هم وصل است و هیچ چیز در طبیعت بلا استفاده نمی ماند.

ما غذا می خوریم تا هم زنده بمانیم و هم رشد کنیم. غذا به ما نیرو و انرژی می دهد . ضمنا غذا به ما مواد لازم برای حفظ پیکر و اندام هایمان را می رساند. بدون غذا امکان ادامه حیات برای ما و نیز برای هیچ موجود دیگری وجود ندارد. اما این همه غذا و انرژی از کجا می آید.

جواب : از نور خورشید.
شاید کمی تعجب کنید ولی واقعیت این است که غذای تمام موجودات را از گیاهان گرفته تا حیوانات و انسان ها، خورشید تامین می کند. ولی خورشید که فقط نور دارد. بله نور خورشید انرژی زیادی دارد و همان انرژی است که به موجودات و از جمله ما می رسد و نیاز ما را تامین می کند. اگر می توانیم راه برویم و حرف بزنیم و کار کنیم به علت انرژی ماست که از نور خورشید گرفته می شود.
ولی ما نور نمی خوریم بلکه غذا می خوریم. ما انرژی را از خورشید می گیریم اما مواد مورد نیاز خود را از زمین و جو آن می گیریم. ترکیب این دو به ما هم انرژی و نیرو می دهد و هم پیکره ما را به وجود می آورد و شکل می دهد و هم موجب رشد جسمی ما می شود.

شبکه غذایی

امیدوارم این مطلب مورد توجه شما قرار گرفته باشد

«لَخَلْقُ السَّماوَاتِ وَالاَْرْضِ اَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَکِنَّ اَکْثَرَ النَّاسِ لاَ یَعْلَمُونَ»

(سوره غافر آیه ۵۷)

(آفرینش آسمان ها و زمین، از آفرینش انسان ها عظیم تر است، ولى بیشتر مردم نمى دانند).